Հին գրողների կողմից կելտեն տրված բնութագրերը որոշակիորեն ուրվագծային են, բայց, անկասկած, արտացոլում են կելտական ​​կերպարի իրական գծերը։

Հաճախ նշվում է կելտերի ռազմատենչությունն ու խիզախությունը։ Նրանցից շատերը շատ հետաքրքրասեր էին, հեշտասեր, արկածախնդիր։ Հաճախ կան կելտական ​​շատախոսության, չափազանցության հակման, խաղերի սիրո, խնջույքների օրինակներ։

Կելտերը (գալները) հաճախ նկարագրվում էին որպես բարձրահասակ, կապույտ աչքերով, բաց մաշկով և շիկահեր մազերով։ Բայց մարդաբանները, ովքեր ուսումնասիրել են Լա Տենի գերեզմանների կմախքները, պնդում են, որ հնագույն կելտերի տեսքը շատ ավելի բազմազան է եղել: Որոշ կելտեր կրում էին մորուք և երկար մազեր, մյուսները սափրվում էին՝ թողնելով կախված կամ հայտնի ոլորված բեղերը, մյուսները ներկում էին կամ օգտագործում էին հատուկ լուծումներ իրենց սանրվածքը շտկելու համար։

Կելտական ​​մշակույթում մեծ նշանակություն է տրվել գրիվնիներին (կելտական ​​«պտույտներ»)՝ հատուկ մետաղական օղակներ, որոնք կրում էին պարանոցին: Շքեղ զարդարված ոսկե գրիվենները վկայում էին տիրոջ բարձր սոցիալական կարգավիճակի մասին։ Լա Տենի մշակույթի վերջում գրիվնան այլևս չի հայտնաբերվում գերեզմաններում, այլ հայտնի է գանձերում, դրանց պատկերները պահպանվում են մետաղադրամների, աստվածների և հերոսների մետաղական կամ քարե պատկերների վրա: Ըստ երևույթին, այս բաները հատուկ դեր են խաղացել կելտերի կրոնական ծեսերի և հավատալիքների մեջ:

Ինչպես հնության որոշ այլ ժողովուրդներ, տոները կարևոր տեղ էին գրավում կելտերի կյանքում: Հրավիրվածները նստած էին և հյուրասիրում էին յուրաքանչյուրի սոցիալական կարգավիճակին համապատասխան: Բարդերը գովել են տանտերերին և բարձրաստիճան հյուրերին: Երբեմն խնջույքին մրցույթներ էին լինում։ Հաղթողը ստացել է մսի համեղ բաժին՝ խոզապուխտ։ Խոզի կամ վայրի վարազի դիակի այս մասի մնացորդները հայտնաբերվել են ռազմիկների, երբեմն նույնիսկ իգական սեռի արիստոկրատների գերեզմաններում։ Ընդհանրապես, կելտական ​​խոհանոցը հիմնականում մսային էր, և սննդի առատությունը գնահատվում էր ավելի շատ, քան դրա նրբագեղությունը: Ճաշի ժամանակ նրանք օգտագործում էին մի փոքրիկ երկաթե դանակ, որը կախում էին գոտուց և միշտ իրենց հետ էին տանում։

Աղբյուրը՝Как выглядели древние Кельты.

Նյութը թարգմանեց Յանա Սուքիասյանը